چشم وا کردی و دنیای علی زیبا شد

بانوی من !

از خدا صبری زینب گونه می خواهم تا بتوانم تاب بیاورم تمامی ناملایماتی که می خواهد ایمانم را از من بگیرد . برایم دعا می کنی؟ 

از خدا می خواهم یاد بدهد به من چگونه دعا کردن و مسالت نمودن را،دستانم را می گیری؟ 

از خدا می خواهم به من نشان دهد چگونه بودن را ، راه را نشانم می دهی؟

خانم جان در این عصر سخت است درست زندگی کردن ، اگر دعاهای شما خوبان نباشد ما انسان های کم طاقت ، توان از دست داده و هر آنچه کسب کرده ایم را از کف خواهیم داد . تنها دلخوشی مان عشق به شماست همین عشق چلاق که لنگ میزند و می رود .

خانمم همه از کودکی برایم گفته اند که با آمدنت شادی را به خانه ی اهل یقین اوردی . بیش تر از همه شاید این حسین بود که شادی اش را نشان می داد ،که تو محبتت را به او ، از همان آغاز نشان داده بودی وقتی در آغوش هیچ کس آرام نمی گرفتی جز در آغوش حسین .

حالا کودکی شده ام که نیاز به آغوشی امن دارم . مرا از آن بی بهره مساز . 

آمدن تنها باقی مانده از آن سلاله ی پاک به درازا کشیده است . شما دعا کنید برای فرج مولایمان که دنیا را فساد پر کرده است . همه جا جنگ ، همه جا دزدی ، فقر و فحشا . 

دلتنگ کمی عدالتیم ، رهبرمان تنهاست خیلی تنها ، بگذارید که بار امانت را به مولایش تقدیم کند تا آرام گیرد . 

دعا می کنیم برای ارامش دل مولا و رهبرمان 

اقا جان بیا که 

خبر ترین خبر جهان بی خبری است ....

پ.ن : از شنبه تا سه شنبه سفر جنوب بودم .همان جایی که ملایک در حال دعا و عبادتند. همان جا که شهدا نفس می کشیدند و خدا را می دیدند و ایمان شان را محکم تر می کردند . عبادتگاهی که تعلقشان را از دنیا قطع می کردند و دل از هر چه دنیوی است می بریدند . آنچنان که حتی نمی خواستند جسدشان شناسایی شود و اینگونه بود که بدن هایشان در یکدیگر تنیده شده تا قابل شناسایی نباشند . 

انها گفته اند:

من از سرمایه ی عالم همین یک قلب را دارم

اگر چیزی دگر مانده است، آن را هم هدر گردان 

در این دوزخ به جز تردید راهی تا حقیقت نیست.

 مرا در آتش تردیدهایم شعله ور گردان.

خداوندگارا 

دعایشان را در دنیا و شفاعتشان را در آخرت نصیبمان بفرما .